एक रेषा
पृथ्वीच्या साऱ्या अक्षांना पार करून
जिथे
सूर्य-मंडळाच्या जवळ
हरवून जाते,
तिथे
मी उभा आहे.
मासे पकडण्याचं
एक जाळ
नदीतून काढून
पेलून धरलंय
माझ्या या चिरंतर आदिम
खांद्यांवर-
हे माझं नगर आहे.
हास्याची एक झालर
टांगली आहे ताऱ्यांवर
वाऱ्याच्या धक्क्याने
जिथे झुकते
तिथे माझं घर आहे.
छोटंसं घर आहे
आणि छोट्याशा घरामधे
असंख्य दिशा आहेत.
प्रत्येक दिशा
वेगाने
दुसऱ्या दिशेला
जिथे स्पर्श करते
तिथे—
मी जिवंत आहे.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा