कागद आणि शाई

बरसणारी वर्षाधार

अवघ्या अवनीला

भिजवून गेली

तेव्हा

कडाडणाऱ्या विजेच्या प्रकाशात

मी पहिली

कोऱ्या कागदावर

पसरलेली काळी शाई,

लवंडलेली दौत उचलून

हातात घेतली

तेव्हा जाणवलं

तिच्या रिक्ततेत

एक कविता संपलेली...