१
प्रल्हादाकारणे
नरसिंही जालासी । त्याचिया बोलासी सत्य केले ॥१॥
राम कृष्ण गोविंद
नारायण हरी । गर्जे राजद्वारी भक्तराज ॥२॥
विठ्ठल माधव
मुकुंद केशव । तेणे दैत्यराव दचकला ॥३॥
तुका म्हणे तया
कारणे सगुण । भक्ताचे वचन सत्य केले ॥४॥
३०९१ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
२
नामाचे सामर्थ्य
का रे दवडीसी । का रे विसरसी पवाडे हे ॥१॥
खणखणा हाणती खर्ग
प्रल्हादासी । न रुपे आंगासी किंचित ही ॥२॥
राम कृष्ण हरी
ऐसी मारी हाक । तेणे पडे धाक बळियासी ॥३॥
असो द्यावी
सामर्थ्ये ऐसिया कीर्तीची । आवडी तुक्याची भेटी देई ॥४॥
३०९२ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
३
वाटीभर विष दिले
प्रल्हादासी । निर्भय मानसी तुझ्या बळे ॥१॥
भोक्ता नारायण
केले ते प्राशन । प्रतापे जीवन जाले तुझ्या ॥२॥
नामाच्या चिंतने
विषाचे ते आप । जाहाले देखत नारायणा ॥३॥
तुका म्हणे ऐसे
तुझे बडिवार । सीणला फणीवर वर्णवेना ॥४॥
३०९३ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
४
अग्निकुंडामध्ये
घातला प्रल्हाद । तरी तो गोविंद विसरेना ॥१॥
पितियासी म्हणे
व्यापक श्रीहरी । नांदतो मुरारी सर्वा ठायी ॥२॥
अग्निरूपे माझा
सखा नारायण । प्रल्हाद गर्जून हाक मारी ॥३॥
तुका म्हणे अग्नि
जाहाला शीतळ । प्रताप सबळ विठो तुझा ॥४॥
३०९४ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
५
कोपोनिया पिता
बोले प्रल्हादासी । सांग हृषीकेशी कोठे आहे ॥१॥
येरू म्हणे
काष्ठी पाषाणी सकळी । आहे वनमाळी जेथे तेथे ॥२॥
खांबावरी लात
मारिली दुर्जने । खांबी नारायण म्हणताची ॥३॥
तुका म्हणे कैसा
खांब कडाडिला । ब्रह्मा दचकला सत्यलोकी ॥४॥
३०९५ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
६
डळमळिला मेरु आणि
तो मंदार । पाताळी फणीवर डोई झाडी ॥१॥
लोपे तेजे सूर्य
आणिक हा चंद्र । कापतसे इंद्र थरथरा ॥२॥
ऐसे रूप उग्र
हरीने धरिले । दैत्या मारियेले मांडीवरी ॥३॥
तुका म्हणे
भक्ताकारणे श्रीहरी । बहु दुराचारी निर्दाळिले ॥४॥
३०९६ पृष्ठ
५१७(शासकीय)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा