मी एके दिवशी रस्त्यावर
एका माणसाला पाहिलं
आणि मला वाटलं, मी याला
ओळखतो.
‘चूक’ – माझं मन म्हणालं.
‘तू याला माही ओळखत.’
ओळखतो – मी म्हणालो
हा तोच माणूस आहे
जो मला ट्रेनमध्ये भेटला
होता.
‘एकदम चूक’ – माझं मन
पुन्हा म्हणालं
‘हा तो नाहीये.’
आहे
नाही आहे –
मी खुप वेळ विचार करत
राहिलो
तेवढ्यात मी पाहिलं
त्याच्या उन्हाने भरलेल्या
चेहऱ्यावर तो चिकट द्रव
जो माणसाला वृक्षांपासून
विलग करतो.
तोच – तोच –
हा तोच माणूस आहे –
मी स्वतःला सांगितलं
आणि अनेक दिवसांनतर
मला एवढा आनंद झाला
ज्याबाबत पुस्तकात
मी कुठेच काही वाचलेले
नाही....
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा