खिडकीपाशी उभी राहून
मी पाहत होते
त्या चौकटीतलं
एक जिवंत चित्र ....
नात्यांच्या शृंखला
पायात अडकवून,
तू बंद केलसं मला
तुझ्या घराच्या चार भिंतीत...
अन मग उपकार केल्याप्रमाणे
तू आभास निर्माण केलास,
मला स्वातंत्र्य देण्याचा
आणि उघडून दिलीस ही खिडकी ....
पण मला दार हवं आहे रे
तेच तर शोधतेय मी.......
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा