एक प्रेमगुज ऐके जगजेठी ।
आठवली गोष्टी सांगतसे ॥१॥
एक मृग दोन्ही पाडसांसहित ।
आनंदे चरत होती वनी ॥२॥
अवचिता तेथे पारधी पावला ।
घेऊनिया आला श्वाने दोन्ही ॥३॥
एकीकडे त्याणे चिरिल्या वाघुरा ।
ठेविले श्वानपुत्रा एकीकडे ॥४॥
एकीकडे तेणे वोणवा लाविला ।
आपण राहिला एकीकडे ॥५॥
चहूंकडोनिया मृगे वेढियेली ।
स्मरो ते लागली नाम तुझे ॥६॥
रामा कृष्णा हरी गोविंदा केशवा ।
देवाचिया देवा पावे आता ॥७॥
कोण रक्षी आता ऐसिये संकटी ।
बापा जगजेठी तुजविण ॥८॥
आइकोनि तुम्ही तयांची वचने ।
कृपा अंतःकरणे कळवळिला ॥९॥
आज्ञा तये काळी केली पर्जन्यासी ।
वेगी पावकासी विझवावे ॥१०॥
ससे एक तेथे उठवुनी पळविले ।
तया पाठी गेली श्वाने दोन्ही ॥११॥
मृगे चमकोनी सत्वर चालली ।
गोविंदे रक्षिली म्हणोनिया ॥१२॥
ऐसा तू कृपाळु दयाळु आहेसी ।
आपुल्या भक्तांसी जीवलग ॥१३॥
ऐसी तुझी कीर्ती जीवी आवडती ।
रखुमाईच्या पती तुका म्हणे ॥१४॥
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा